Έκο, Ουμπέρτο

(Umberto Εco, Αλεξάνδρεια 1932 –). Ιταλός επικοινωνιολόγος και λογοτέχνης. Θεωρείται από τους σημαντικότερους κριτικούς και σημειολόγους της εποχής μας. Σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Τορίνο. Από το 1956 δίδαξε στα πανεπιστήμια των πόλεων Τορίνο, Μιλάνο και Μπολόνια. Για μερικά χρόνια πριν από την ακαδημαϊκή καριέρα του εργάστηκε στην ιταλική τηλεόραση. Τα πρώτα έργα του αφορούσαν την αισθητική: Το αισθητικό πρόβλημα στον Θωμά Ακινάτη (1956), Η εξέλιξη της αισθητικής τον Μεσαίωνα (1959) και Ανοικτό έργο (1962). Ασχολήθηκε επίσης με προβλήματα επικοινωνιολογίας. Χαρακτηριστικά έργα του σε αυτό τον τομέα είναι: Κήνσορες και θεράποντες (1964), Η απούσα δομή (1968), Θεωρία σημειωτικής (1976), Ο υπεράνθρωπος των μαζών (1986) κ.ά. Το μυθιστόρημά του Το όνομα του Ρόδου (1983), στο οποίο διερευνά θεολογικά ζητήματα μέσα από μία αστυνομική ιστορία, κατέκτησε την παγκόσμια αγορά και μεταφέρθηκε στην οθόνη. Άλλα μυθιστορήματά του είναι το Εκκρεμές του Φουκό (1988), Το νησί της προηγούμενης μέρας (1994), Μπαουντολίνο (2001). Το 2002 κυκλοφόρησε το δοκίμιό του Περί λογοτεχνίας. Πολλά έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και τα ελληνικά, ενώ άρθρα του πάνω σε επίκαιρα θέματα έχουν προκαλέσει συζητήσεις και αντιδράσεις. Ο Ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο (φωτ. ΑΠΕ).